Biliyorum yâhu, sana da çok yük oldum Istanbul.
Kaldı ki bir naylon poşetim var sadece. Üzerine bir de benim cüssem. Belki 75 kilo. Bir de kendi ağırlığım var tabî. Onu ölçmekte zorlanıyorum biraz.Biliyorum yâhu, çok yük oldum sana Istanbul.
Benim "caanım" Istanbul. Tam 29 yıl hasret çektim sana. Evimin duvarlarına, gözümün ferine martılar kondu. Kılcal damarlarımdan incecik vapurlar yol aldı. Belli belirsiz semtler, güzel isimli sokaklarla doldu içim. Süleymaniye oldum, hatta Galata belki.
Lâkin farkındayım, sana çok yük oldum Istanbul.
Deniz taşıyamadı meselâ hüznümü. Açıklarında batarken gördüm bugün. Filiklara takıldı o an gözlerim. Ellerimi taşıyamıyordu. Yokuşlardan düştüm, iskeleleri kaçırdım...
Ama anlıyorum, üzdüm seni Istanbul..
Bunca efkârın arasında, kıyametimle geldim ben sana. Bekledim... Asırlarca bekledim de en yorgun kemiklerimle geldim sana. Caddelerin boyunca ayaklarımı bıraktım. Saçlarım döküldü bütün. Omuzlarımı düşürdüm silüetine.
Tamam söyleme.
Sakla beni Istanbul.
Affeyle..
(28.02.16' Büyükada Belediye Gazinosu)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder