Sıkıca kavradın o renksiz taşı Biraz daha sıksan damla damla dökülecekti
yanaklarından dökülür gibi ellerine
durdun
sonra sen:
-Git şimdi
-Ne zaman geleyim?
Avuçlarımın ortasında bir delik var.
Kapanmayan yaralara benzemez bu boşluk...
Boşluk tüm zamanı yavaşça kaplar,
Cismin hacmi ilgilendirmez onu,
Bil ki aşkı bile yutar..
Şimdi sen avuçlarımın orta yerinde bir boşlukla bekle diyorsun bana
Bu boşluk tüm iyi niyeti, merhameti, muhabbeti, vicdanı kaybeder..
Kaybolmak bir semt adı, bir sokak daha ziyade...
Sen hiç kayboldun mu?
Yokluk hissinin insana en yakın olduğu andır o baş dönmesi,
Kıblesini şaşırır insan,
Kıble demişken;
Senin haccın neresi?
Kâben nerede..?