hiç olmazsa bugün...

küçük ahşap pencereli bir odaya dışarıdan kilitlensek..
durmadan,
yazsak çizsek, yazsak çizsek...
siyah beyaz fotoğraflara sarılıp uyusak,
renkli rüyalar görsek..
hiç ölmesek,
hiç olmasak..
çok yaşlansak,
hep gençleşsek,
bugün ölmesek...

Solfej

kalbindeki
"o"
son nota düşer de
gözlerindeki
sol anahtarına çarparsa
bu
şarkı
neresinden
incinir?

mühim değil

korktuğum bir bulut var gözlerinin üstünde,
dermanım yok artık sevdanın en üst katından toprağa düşmeye
yerler soğuk,
mühim değil artık sokak çocukları,
martılar mühim değil,
(biliyorsun sokak çocuklarıdır ki.. denizler bitti...)
nedir bu karanlığın sebebi?
bu telaş,
bu mahkumiyet neden..?
susuş olmasın artık gözlerin...

gözlerin, neden...?!?